Hellend dak
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een hellend dak is een dakconstructie met een schuine helling, die doorgaans wordt toegepast om regenwater af te voeren en sneeuwbelasting te verminderen.
Omschrijving
Hellende daken, ook wel schuine daken genoemd, zijn een veelvoorkomend type dak in Nederland. Ze onderscheiden zich van platte daken door hun hellingshoek ten opzichte van de horizontaal. Deze helling zorgt ervoor dat water en sneeuw eenvoudig van het dak glijden en via dakgoten worden afgevoerd, wat de kans op lekkages verkleint en bijdraagt aan een langere levensduur van het dak. Een hellend dak bestaat uit verschillende lagen, waaronder de dakbedekking (vaak dakpannen, leien of riet), dakbeschot en een dragende dakconstructie met balken zoals spanten of gordingen. De specifieke hellingshoek van een dak beïnvloedt onder meer de bruikbare ruimte eronder, de afwatering en de mogelijke soorten dakbedekking.
Soorten hellende daken
Hellende daken komen voor in diverse vormen, elk met hun eigen kenmerken. Veelvoorkomende typen zijn het zadeldak (twee tegenoverliggende hellende vlakken), lessenaarsdak (één hellend vlak), schilddak (vier hellende vlakken), mansardedak (een zadeldakvariant met geknikte dakvlakken) en tentdak (een piramidevormig dak). De keuze voor een bepaald type hellend dak kan afhangen van de afmetingen en vorm van het gebouw, esthetische voorkeuren en functionele eisen.
Constructie en opbouw
De constructie van een hellend dak is een complex samenspel van verschillende elementen. De dragende constructie bestaat uit houten balken zoals spanten, gordingen en kepers. Hierop wordt het dakbeschot aangebracht, dat zorgt voor de winddichting en als ondergrond dient voor de dakbedekking. Afhankelijk van het ontwerp kan er sprake zijn van een geventileerde of ongeventileerde dakconstructie. Isolatie en een dampscherm maken vaak deel uit van de opbouw om warmteverlies te beperken en vochtproblemen te voorkomen.
Vergelijkbare termen
Schuin dak
Gebruikte bronnen: